پروردگارا...

پروردگارا...

در آفتاب کم رنگ زندگانیم
و پیاده رویی که نمی دانم
به کدامین خیابان منتهی میشود
و در تلاطم شاخه های بی برگ
زیر چتری که ما را از باران مهربانیت جدا می کند
به دنبال نیمکتی می گردم
که لبریز از رویاهای کودکانه
و آرامش دلهای بی قرار باشد
آن گونه که بتوانم تو را در ذره ذره وجودم
احساس کنم